میلاد حضرت رسول اکرم (ص)
میلاد مسعود پیامبر اکرم (ص ) - اوّل عام الفیل حضرت محمد ( ص )، آخرین پیامبر الهی در ربیع الاوّل از پدری به نام "عبدالله بن عبدالمطلب " و مادری به نام "آمنه بنت وهب " دیده به جهان گشود و با انوار رخسار و جمال منّورش ، جهان تیره وتاریک ، به ویژه عربستان را روشن گردانید .
پدرش عبدالله بن عبدالمطلب ، پیش از تولد فرزندش محمد ( ص ) ، در حالی که همسرش آمنه ، به چنین فرزندی ، حامله بود ، به همراه سایر بازرگانان قریش ، جهت سفر تجاری عازم شام گردید ودر بازگشت از شام در یثرب مدینه منوّره بیمار شد در همان جا در گذشت و توفیق دیدار نوزاد خویش را نیافت . امّا آمنه مادر گرامی ایشان که به تقوا ، و پاکیزگی در میان بانوان قریش معروف بود ، پس از تولد نور دیدهاش حضرت محمد (ص) ، چندان دراین دنیای فانی زندگی نکرد . وی ،دو سال و چهار ماه و به روایتی شش سال ، پس از میلادی رسول خدا، در بازگشت از یثرب در مکانی به نام "ابوا " بدرود حیات گفت و در همان مکان مدفون شد .
رسول خدا پس از تولد در کفالت جدش عبدالمطلب ، بزرگ و سید قریش مکه ، قرار گرفت . عبدالمطلب جهت شیر دادن نور دیده اش محمد (ص) ، در آغاز وی را به " ثوبیه " ، آزاد شده ابئلهب سپرد ولی از مدتی وی را به "حلیمه دختر عبدالله بن حارث سعدیه " واگذار کرد . حلیمه ، در ظاهر اگر چه دایه وی بود ، ولی در حقیقت به مدت پنج سال از او مراقبت و مادر کرد .
پیامبر اسلام (ص) از دوران کودکی دارای دو نام بود . یکی "محمد" که جد بزرگوارش عبدالمطلب ، برای وی برگزید ودیگری "احمد " که مادر ارجمندش آمنه ، آن را انتخاب کرد ه بود .
از امام صادق (ع) روایت شد که ابلیس ، پس از رانده شدن از رحمت الهی ، می توانست به هفت آسمان رفت و آمد کند وخبر های آسمان را گوش دهد ، تا این که حضرت عیسی (ع) دیده به جهان گشود از آن پس ، ابلیس از سه آسمان فوقانی ممنوع شد و تنها در چهار آسمان رفت وآمد می کرد . ولی چون حضرت محمد (ص) به دنیا آمد ابلیس از تمامی آسمان ها رانده شد و رفت و آمدش ممنوع گردید و غیر از او ، تمامی شیاطین نیز با تیرهای شهاب از آسمان رانده شدند . هم چنین روایت شده است که هنگام ولادت فرخنده حضرت محمد (ص) ، ایوان کسری شکاف برداشت و چند کنگره آن فروریخت و آتشکده بزرگ فارس خاموش شد ؛نوری از وجود آن حضرت به سوی آسمان بلند شد که شعاع آن را فرسنگ ها روشن کرد .
میلاد حضرت امام جعفر صادق (ع)
امام جعفر صادق (ع) در روز جمعه، به هنگام طلوع فجر و به روایتی در روز دوشنبه هفدهم ربیع الاوّل سال 83 قمری دیده به جهان گشود وعالم انسانی را با انوار طیّبه خویش تابناک نمود. پدرش امام محمدباقر (ع) وی را به نام عموی نیاکانش جعفرطیّار (ع)، "جعفر" نام نهاد.
حضرت جعفربن محمد(ع) دارای یک کنیه معروف به نام "ابوعبدالله" و دو کنیه غیر معروف به نامهای "ابواسماعیل"و"ابوموسی" بود. هم چنین، دارای القابی چند بود که معروفترین آنها عبارت است از : صادق، صابر، طاهر و فاضل. شیعیان و محبان اهل بیت (ع) وی را به "صادق آل محمد (ص) " می شناسند. زیرا آن حضرت، هرگز سخنی جز راست و درست، چیزی نفرمود.
پدر ارجمندش، امام محمد باقر (ع) است که نصب وی با دو واسطه به امیرالمومنین حضرت علی (ع) و با سه واسطه به پیامبر اکرم (ص) منتهی می گردد. مادر گرامی امام جعفرصادق (ع)، فاطمه، معروف به "امّ فروه" از زنان نیکو سرشت، نیکوکار و نیکو رفتار عصر خویش بود. این بانوی باتقوا و متدّین از جهت فضیلت و منقبت، سرآمد زنان روزگار خود بشمار می آمدو امام صادق (ع) در شأن و مقام وی فرمود: مادرم از زنانی بود که ایمان داشت، تقوا پیشه کرده و نیکوکاری می نمود و خدا، نیکوکاران را دوست دارد.
امام جعفر صادق (ع) به مدت دوازده سال، حیات بابرکت جد گرامیش امام زین العابدین (ع) را درک کرد و از مکتب تربیتی و علمی وی بهره وافر یافت. همچنین، آن حضرت به مدت سی و دو سال از وجود شریف پدرش امام محمد باقر(ع) برخوردار بود و در تمام رویدادهای مهم در کنار پدر ارجمندش قرار داشت.
مدت امامت امام جعفر صادق (ع)، سی و سه سال و ده ماه از ذی هجه سال 114 تا 25 شوال سال 148 قمری بود و در ایّام زندگی بابرکت خویش با خلافت خاصبانه چندتن از خلفای اموی و دوتن از خلفای عباسی بوده است.
آن حضرت با تشکیل حوزه علمیه و تعلیم شاگردانی مبرز، چون هشام، زراره و محمد بن مسلم، تحول شگرفی در جهان اسلام و مذهب شیعه پدید آورد و. جهانیان را با اسلام ناب محمدی (ص) و مکتب حیات بخش اهل بیت(ع) آشنا ساخت به همین جهت، وی را پایه گذار مذهب"امامیه" دانسته و شیعیان امامی اثنا عشری را " شیعه جعفری"می گویند.سرانجام این امام همام، در 65 سالگی به وسله زهری که منصور دوانقی، به واسطه عوامل و مزدوران خود در مدینه، به آن حضرت خورانید، مسموم شد و به خاطر شدت زهر، به شهادت رسید. تاریخ شهادت وی، 25 شوال 148 قمری می باشد. امام موسی کاظم(ع) به همراه سایر فرزندان امام جعفر صادق (ع)، بدن مطهر پدر را پس از غسل کفن، و نماز، در جوار قبر پدر و جدش و عموی پدرش در قبرستان بقیع به خاک سپردند.
پدرش عبدالله بن عبدالمطلب ، پیش از تولد فرزندش محمد ( ص ) ، در حالی که همسرش آمنه ، به چنین فرزندی ، حامله بود ، به همراه سایر بازرگانان قریش ، جهت سفر تجاری عازم شام گردید ودر بازگشت از شام در یثرب مدینه منوّره بیمار شد در همان جا در گذشت و توفیق دیدار نوزاد خویش را نیافت . امّا آمنه مادر گرامی ایشان که به تقوا ، و پاکیزگی در میان بانوان قریش معروف بود ، پس از تولد نور دیدهاش حضرت محمد (ص) ، چندان دراین دنیای فانی زندگی نکرد . وی ،دو سال و چهار ماه و به روایتی شش سال ، پس از میلادی رسول خدا، در بازگشت از یثرب در مکانی به نام "ابوا " بدرود حیات گفت و در همان مکان مدفون شد .
رسول خدا پس از تولد در کفالت جدش عبدالمطلب ، بزرگ و سید قریش مکه ، قرار گرفت . عبدالمطلب جهت شیر دادن نور دیده اش محمد (ص) ، در آغاز وی را به " ثوبیه " ، آزاد شده ابئلهب سپرد ولی از مدتی وی را به "حلیمه دختر عبدالله بن حارث سعدیه " واگذار کرد . حلیمه ، در ظاهر اگر چه دایه وی بود ، ولی در حقیقت به مدت پنج سال از او مراقبت و مادر کرد .
پیامبر اسلام (ص) از دوران کودکی دارای دو نام بود . یکی "محمد" که جد بزرگوارش عبدالمطلب ، برای وی برگزید ودیگری "احمد " که مادر ارجمندش آمنه ، آن را انتخاب کرد ه بود .
از امام صادق (ع) روایت شد که ابلیس ، پس از رانده شدن از رحمت الهی ، می توانست به هفت آسمان رفت و آمد کند وخبر های آسمان را گوش دهد ، تا این که حضرت عیسی (ع) دیده به جهان گشود از آن پس ، ابلیس از سه آسمان فوقانی ممنوع شد و تنها در چهار آسمان رفت وآمد می کرد . ولی چون حضرت محمد (ص) به دنیا آمد ابلیس از تمامی آسمان ها رانده شد و رفت و آمدش ممنوع گردید و غیر از او ، تمامی شیاطین نیز با تیرهای شهاب از آسمان رانده شدند . هم چنین روایت شده است که هنگام ولادت فرخنده حضرت محمد (ص) ، ایوان کسری شکاف برداشت و چند کنگره آن فروریخت و آتشکده بزرگ فارس خاموش شد ؛نوری از وجود آن حضرت به سوی آسمان بلند شد که شعاع آن را فرسنگ ها روشن کرد .
میلاد حضرت امام جعفر صادق (ع)
امام جعفر صادق (ع) در روز جمعه، به هنگام طلوع فجر و به روایتی در روز دوشنبه هفدهم ربیع الاوّل سال 83 قمری دیده به جهان گشود وعالم انسانی را با انوار طیّبه خویش تابناک نمود. پدرش امام محمدباقر (ع) وی را به نام عموی نیاکانش جعفرطیّار (ع)، "جعفر" نام نهاد.
حضرت جعفربن محمد(ع) دارای یک کنیه معروف به نام "ابوعبدالله" و دو کنیه غیر معروف به نامهای "ابواسماعیل"و"ابوموسی" بود. هم چنین، دارای القابی چند بود که معروفترین آنها عبارت است از : صادق، صابر، طاهر و فاضل. شیعیان و محبان اهل بیت (ع) وی را به "صادق آل محمد (ص) " می شناسند. زیرا آن حضرت، هرگز سخنی جز راست و درست، چیزی نفرمود.
پدر ارجمندش، امام محمد باقر (ع) است که نصب وی با دو واسطه به امیرالمومنین حضرت علی (ع) و با سه واسطه به پیامبر اکرم (ص) منتهی می گردد. مادر گرامی امام جعفرصادق (ع)، فاطمه، معروف به "امّ فروه" از زنان نیکو سرشت، نیکوکار و نیکو رفتار عصر خویش بود. این بانوی باتقوا و متدّین از جهت فضیلت و منقبت، سرآمد زنان روزگار خود بشمار می آمدو امام صادق (ع) در شأن و مقام وی فرمود: مادرم از زنانی بود که ایمان داشت، تقوا پیشه کرده و نیکوکاری می نمود و خدا، نیکوکاران را دوست دارد.
امام جعفر صادق (ع) به مدت دوازده سال، حیات بابرکت جد گرامیش امام زین العابدین (ع) را درک کرد و از مکتب تربیتی و علمی وی بهره وافر یافت. همچنین، آن حضرت به مدت سی و دو سال از وجود شریف پدرش امام محمد باقر(ع) برخوردار بود و در تمام رویدادهای مهم در کنار پدر ارجمندش قرار داشت.
مدت امامت امام جعفر صادق (ع)، سی و سه سال و ده ماه از ذی هجه سال 114 تا 25 شوال سال 148 قمری بود و در ایّام زندگی بابرکت خویش با خلافت خاصبانه چندتن از خلفای اموی و دوتن از خلفای عباسی بوده است.
آن حضرت با تشکیل حوزه علمیه و تعلیم شاگردانی مبرز، چون هشام، زراره و محمد بن مسلم، تحول شگرفی در جهان اسلام و مذهب شیعه پدید آورد و. جهانیان را با اسلام ناب محمدی (ص) و مکتب حیات بخش اهل بیت(ع) آشنا ساخت به همین جهت، وی را پایه گذار مذهب"امامیه" دانسته و شیعیان امامی اثنا عشری را " شیعه جعفری"می گویند.سرانجام این امام همام، در 65 سالگی به وسله زهری که منصور دوانقی، به واسطه عوامل و مزدوران خود در مدینه، به آن حضرت خورانید، مسموم شد و به خاطر شدت زهر، به شهادت رسید. تاریخ شهادت وی، 25 شوال 148 قمری می باشد. امام موسی کاظم(ع) به همراه سایر فرزندان امام جعفر صادق (ع)، بدن مطهر پدر را پس از غسل کفن، و نماز، در جوار قبر پدر و جدش و عموی پدرش در قبرستان بقیع به خاک سپردند.
